De terugreis nadert...

We zijn weer een heel stuk noordelijker nu, op 120 km afstand van Atlanta.
Vanmorgen op tijd uitgecheckt in het hotel in Daytona. We hebben vervolgens de kustweg genomen en zijn zo'n 80 km noordelijker gereden naar St. Augustine, Florida's oudste stadje van Spaanse herkomst. We hebben het goedbewaarde fort bezichtigd en wilden eigenlijk nog wat van het stadje zien ook. Maar gaandeweg raakte ik onrustiger, kan alles niet goed in mij opnemen en dat begon al in het fort. We moeten tenslotte nog een heel eind, en wie weet wat we voor oponthoud hebben onderweg... We besluiten daarom om de stad per auto wat te doorkruisen om een indruk te krijgen. Achteraf lijkt het me toch ook niet echt een stadje geschikt om te wandelen. Tenminste niet, zoals we gezellige oude stadjes hebben in onze zuidelijke landen... Maar goed, misschien zeg ik nu wel heel iets fouts en moeten we het toch nog een keer over doen...
Na nog een speurtocht naar een brievenbus (ik loop al een dag met ansichtkaarten rond, die ik toch eindelijk wel gepost wil hebben) laten we tomtom het werk maar doen. Ben blij dat hij het kan, wat een uitkomst, want ik denk niet dat we langs de snelweg nog een brievenbus vinden.

Tegen half 12 vertrekken we dan toch richting Atlanta. Na een half uur staan we al bij Jacksonville in de file, zie je wel, daar heb je het al... Gelukkig is hij maar 2 km lang en duurt het oponthoud maar 20 minuten...
Een kwartier later raak ik wat down. Johan vraagt wat er is, heeft hij soms wat verkeerds gezegd of gedaan? Maar nee, ik raak onder de indruk van het feit, dat ik in deze streek maar 25 km verwijderd ben van Gary, iemand anders waar ik sinds een klein half jaartje mee schrijf en al een behoorlijke band mee heb opgebouwd. Het idee, dat je niet eens even langs kunt gaan! Wat is dat frustrerend.
Na een tijdje neem ik het stuur over. Ja, ik moet nog steeds wat oefenen. Hoewel... op de snelweg is het allemaal niet veel anders... Ik moet alleen nog steeds wennen aan dat automaat-gedoe... Mijn linkervoet wil nog te veel als ik er niet bewust bij nadenk. Heb daarbij zeker nog een co-rijder nodig!
Op een gegeven moment denk ik dat er een of ander boomblad op de weg ligt die wat beweegt. Als ik dichter bij kom, zie ik dat het te laat is... Het is een schildpad! Met mijn rechterwielen rij ik er over heen!!! Ik schrik me rot, het zal toch zeker niet... Maar ja hoor, het was duidelijk te horen en te voelen! Ik kijk in de achteruitkijkspiegel en zie hem op de andere rijbaan liggen, beweegt nog een beetje... Oh jee, en nog niet eens dood! Ik voel me nog tijden ongelukkig!
Maar goed, verder hebben we een fijne rit. Het halfbewolkte weer is ideaal. Vele gedachten dwarrelen in ons op en langzaam maar zeker bereiden we ons voor op onze vlucht van morgen.

Johan is, zoals eerder aangegeven, van de huishoudelijke dienst en pakt op dit moment de koffers om. Onze auto is een gezellige aangelegenheid geworden en moet ook aardig uitgemest worden. Hopelijk krijgen we alles weer net zo netjes bij elkaar als toen we kwamen... We kunnen lekker rustig aan doen. De vlucht gaat pas in de namiddag en we hoeven niet meer zo ver. Zitten hier naast de Wal-Mart, dus da's ook nog wel even leuk misschien.
Ik heb gehoord dat er morgen storm en onweer komt. Dus ik hoop dat we van de grond komen...
Nu heeft de huishoudelijke dienst toch echt mijn hulp even nodig, want hij weet niet welke mijn gedragen en niet gedragen kleren zijn. Ik had natuurlijk ook veel te veel voor-het-geval-dat-kleren...

http://www.oldcity.com/attractions-sightseeing-information.cfm