Groeten vanaf het vliegveld

Veel te vroeg zijn we op Atlanta Hartsfield airport gearriveerd. (Internet gratis…, daar kan Schiphol wat van leren!!!) Vanwege de te verwachten onweersstorm besluiten we maar niet eerst te gaan winkelen en maar te gaan rijden. Hoeven we tenminste geen problemen onderweg te verwachten. We rijden de laatste 120 km en onderweg denk ik terug aan alles wat ons de afgelopen weken is overkomen en is opgevallen. In gedachten zeg ik alles gedag.
Dag lange autowegen met jullie vele geklapte autobanden in de vluchtstrook en jullie korte uitvoegstroken. Meestal wegen met 3 rijstroken naast elkaar, half leeg en lekker rustig, waar ieder zoveel mogelijk zijn eigen rijstrook houdt. Je wordt dus links en rechts ingehaald. Even wennen in het begin… Autowegen met meer reclameborden dan bewegwijzeringborden. Weinig parkeerplaatsen ook. In het begin zien we ze helemaal niet. Maar dan ontdekken we dat zo om de 75 km er toch wel een keer een ´rest area´ komt. Mooie nette plaatsen, meer leeg dan vol. Met mooie nette wc´s en automaten waar je iets te drinken of te snacken kunt halen. Maar hoe kan het dat het er maar zo weinig zijn en toch nog zo half leeg? Dat zijn we helemaal niet gewend. Wel, we hadden al eerder ontdekt dat de autowegen bij bijna iedere afslag gemiddeld wel een stuk of 6 restaurants, 6 hotels en 6 tankstations zijn, waar door het overgrote deel van het verkeer gebruik van wordt gemaakt voor de stops. Je parkeert gewoon op een van hun terreinen. Autowegen met veel (volgens Johan) mooie vrachtwagens. En ach, ze zijn ook wel mooi als je er op let. Allemaal hebben ze een neus, met mooie lampen en grote pijpen op het dak. Ze zijn gigantisch. Gigantisch zijn ook de RV’s (campers), vooral in Florida zijn ze volop te vinden. Deze RV’s trekken dan ook allemaal hun eigen personenauto als aanhanger voort. Grappig gezicht. Maar wat een combinatie! Wat zouden ze lachen als wij hier zouden rijden met onze eigen personenauto en bescheiden caravannetje van 4 meter… Verder zijn de autowegen bezaaid met allerlei leuke SUV’s, pick-ups en andere luxe modellen auto’s. Kleine personenwagens, bestelbussen, caddy's, auto's met aanhangers,... Ze zijn bijna niet te bekennen. Ik heb goede herinneringen aan de autowegen.

Ik zeg ook de hotels gedag. We hebben overnacht in Day’s Inn, Super 8, Howard Johnson, Express Inn and Motel 6. Allemaal komen ze op hetzelfde neer. Deur en raam aan de voorkant. De toegang tot je hotelkamer is altijd aan de buitenkant. Dat is fijn, want je bent gelijk bij je auto, zeker als je beneden een kamer hebt. Achterkant van de kamer is een blinde muur, waartegen een wastafel staat en een aparte badkamer met bad en wc. Ja, er is een bad, maar die is klein. Ik denk dat, wanneer er een bovengemiddelde Amerikaan in ligt, er geen water meer bij kan… Inrichting van badkamer komt ook overal op hetzelfde neer, netzoals de kamer zelf. Veelal is er een koelkast, magnetron, koffiezetvoorziening, televisie, haarfohn en soms strijkgelegenheid aanwezig. En overal draadloos internet, op Motel 6 na, gratis.
De bedden zijn overal goed, je kunt er gewoon op rekenen. Je ligt op een springboxmatras op een groot ‘kingsize’ bed (3-persoons) of double queensize (2 kleine tweepersoons) en het ligt prima. Het ontbijt komt ook allemaal overal op hetzelfde neer, met een uitschieter naar beneden voor Motel 6 en Express Inn en een uitschieter naar boven voor Howard Johnson. Maar ik heb toch overal mijn gekookte eitje wel gemist, da’s een verbeterpuntje, hotels!! Desondanks hotels, ook aan jullie heb ik overwegend goede herinneringen.

Ik zeg alle winkels gedag. We hebben het meest de Dollar-winkels en de Wal-Mart bezocht voor onze noodzakelijke aankopen. Sorry dat we jullie niet echt recht gedaan hebben. Jullie zijn zo groot en onze tijd soms zo gelimiteerd, dat de moed me soms in de schoenen zakte alleen al bij het betreden ervan. Dan vroeg ik maar snel waar ik het een en ander kon vinden en weg waren we weer... Echt waar, het spijt me zeer, maar het was niet anders. We komen vast nog eens terug om jullie wat uitgebreider aandacht te schenken. Ik had er nu gewoon de rust niet voor.

Zo zeg ik ook gedag aan alle restaurants waar we gegeten hebben. Ik heb al eerder over onze ervaringen daarmee geschreven. Op het laatst zijn we trouwens de hamburgers en friet meer dan zat, ook al kwamen ze uit verschillende ketens en ook al hadden we tussendoor wel eens een pizza op. We besloten dan ook om op onze laatste avond in een barbeque-restaurant te gaan eten. Dat het daar allemaal net zo snel gaat als in een fastfood-restaurant hadden we niet kunnen denken... We krijgen bediening aan tafel en het menu is inderdaad anders dan dat we inmiddels gewend zijn, maar al tijdens het nuttigen van het hoofdgerecht komt de 'waitress' vragen of we al weten of we een 'desert' willen... Nee, dat weten we natuurlijk nog niet. Vervolgens komt ze een paar minuten later terug met de rekening. En we zijn nog niet eens klaar! Jeetje, die willen ons wel érg snel weg hebben zeg. Ligt dat nou aan ons of... zou het zo de gewoonte zijn? Nou ja, we kunnen er wel om lachen en zijn wéér een aparte ervaring rijker!

Ik zeg gedag aan onze huurauto. In het begin was ik er niet zo blij mee. Ik had liever de andere die ons geboden werd, maar geen afdekzeil in de achterbak had. Maar die konden we om die reden niet nemen. Jammer, hij was veel leuker… Deze was net ingeleverd, wel gewassen maar niet gepoetst. Er zaten lichte beschadigingen op en vlekken op de bekleding. We hebben al die ongeregeldheden laten registreren bij vertrek. Hij was nog wit ook. Getsie, wat een ouderwetse kleur… Maar al gauw kwamen we er achter dat meer dan de helft aan auto’s hier wit is, blijkbaar toch erg populair. Dus we waren er toch wel blij mee. En ach, je raakt gewend aan je autootje he. Sorry autootje, voor alle domme dingen die we met je uitgehaald hebben. Het knarste en kraakte soms, maar je bleef je best doen. Je hebt ons zonder problemen gebracht waar we wilden zijn, en dat is heel veel waard. Bedankt, voor alle goede kilometers…

Vervolgens een gedag aan alle lieve, vriendelijke en aardige mensen hier. Ik denk niet dat het gewoon aangeleerd (klantvriendelijk) gedag is. Ook de gewone man zegt je om de haverklap “How are you today?”, mij altijd in twijfel latend of ze dat nu echt willen weten of niet. En als het dan tot een gesprekje komt, dan is hij oprecht geïnteresseerd. Als ze ons vreemde taaltje horen, willen ze graag weten waar je vandaan komt en hebben dan vervolgens hun eigen verhaal over Nederland of Europa. Als ze na doorvragen naar het waarom van onze vakantie in hun gebied, en ik vertelde over onze achterliggende redenen, dan waren ze ook altijd geïnteresseerd. Ik herinner me opmerkingen als "I'll be damned, good for you", "You're good people", "These people should be very grateful to have you as a visitor", etc. Echt hartverwarmend. Als je de persoon dan gewoon weer gedag wilt zeggen, dan hoor je vervolgens “Have a nice day”… Dat hoor je bij ons toch alleen in de winkel of bij de bank??? Bedankt lieve mensen.

Ik denk vooral veel terug aan mijn vrienden (Johnny en William) in de gevangenis, waarmee ik een paar zeer bijzondere dagen mee heb doorgebracht. Nooit heb ik mensen zo gelukkig gezien met mijn (ons) gezelschap. Het waren een paar heel bijzondere dagen die me altijd bij zullen blijven. Het doet me oprecht pijn jullie hier te moeten achterlaten in omstandigheden, waarin jullie niet behoren te verkeren. Ik heb jullie voorgoed in mijn hart gesloten. Ook jullie bedankt voor jullie liefde…

Al laatste denk ik terug aan iedereen die met ons meegereisd is en ons gevolgd heeft tot het laatste moment door middel van onze reisverslagen. Fijne reacties, commentaren, opmerkingen, adviezen heeft gegeven en vragen heeft gesteld. Dit was iets, wat we vantevoren niet hadden kunnen bedenken. Het heeft ons eens te meer gemotiveerd om deze website up to date te houden. Bedankt iedereen…!

En nu zitten we hier op het vliegveld te wachten tot we kunnen inchecken. De laatste kilometers waren bijzonder en zeer confronterend. Verschillende vliegtuigen zagen we al erg laag overkomen. Onze tomtom (trouwens tomtom ook heel erg bedankt voor alles) brengt ons probleemloos het terrein van National/Alamo op. We worden naar een bepaalde rijstrook gedirigeerd. Een mevrouw scant de streepjescode op onze voorruit en terwijl ik alvast naar de papieren zoek zegt ze: “you’re done”… Wat nou, “we are done? You don’t need any forms? You don’t need to check the car?” “No, you are done, you can go to the bus overthere..” Hmmm?? Ik wapper nog met het schadeformuliertje, wat we afgedwongen hebben bij vertrek… Maar nee, ze hoeft het niet te hebben. Nou ja, dan maar niet… Zo makkelijk als dat gaat… Totaal geen controle. Bedankt dame van het verhuurbedrijf… Hoop niet dat ik later alsnog de rekening krijg. Papiertje toch maar even bewaren.

Oh ja, dan wil ik tenslotte even terug denken aan het goede weer wat we hadden. Altijd het juiste weer bij de juiste activiteit. We hebben ontzettend geboft. We zaten in noord Georgia in de ochtend met vrieskou (en hadden niet eens een krabber!!) en in Florida zijn we verbrand op het strand. Alles heeft de revue gepasseerd en het was okay… Bedankt weer! Ik hoop echter, dat je nog even je best blijft doen, want over een 3,5 uur moeten we opstijgen en dat willen we met dit hondenweer wat we nu hebben, toch graag overleven… Dus houdt nog even vol!