Tweede bezoek...

Vanmorgen tegen half 9 trokken we weer richting gevangenis. Daar aangekomen, zag ik dat er niemand bij de poort stond. Oh jippie..., ze zijn natuurlijk al aan het inchecken. We werden dan ook meteen doorgelaten en kwamen bij het eerste loketje, voor inname van identiteitsbewijs, autosleutels en het invullen van formulieren... Op een gegeven moment moet je de tijd van aankomst invullen en ik kijk op mijn horloge en zie dat er mensen hebben ingecheckt..., na ons?!?!? Maar dan herinner ik me, dat een van de mevrouwen van gisteren me heeft gewaarschuwd dat de tijd afgelopen nacht een uur naar voren gezet zou worden... Ja hoor... helemaal glad vergeten!!! Bezoektijd is al begonnen!!! Ik baal als een stekker. Een uurtje minder dus vandaag... De controles gaan soepel en snel, net zoals gisteren. Pilletje in mijn broekzak wordt niet opgemerkt. Totaal geen probleem.

Eenmaal binnen wisselen we twee keer van stoelen, de meest favoriete plekken zijn natuurlijk al bezet en ik ben niet snel tevreden. Vanuit het midden gaan we toch naar de zijrand van het hele gebeuren, maar dat is precies voor de automaten. Als we goed en wel daar zitten, bedenk ik dat dit ook niet zo geschikt is. Ik kijk de zaal rond en zie nog een lege plek aan de overkant. Dan daar maar naar toe, geheel tegen Johan's zin. Hij moppert dat hij niet mee wil, maar ik zet toch door en ben blij dat ik het gedaan heb. Even later komt Johnny binnen. Ik zie dat hij een andere bril heeft opgezet. Iets groter montuur. Donkere glazen. Ik vind deze minder leuk, maar uiteindelijk is het toch wel weer cool. Hij had hem ingestuurd gekregen van zijn andere penvriendin, netzoals die van gisteren die hij van zijn advocaat had. Mooi, dat dat hier toch nog kan. Johan en Johnny maken kennis, een beetje onwennig is het wel. Johan kan wel het een en ander verstaan, maar iets zinnigs terugzeggen is toch te lastig, dus ik moet veel vertalen. Maar goed, mocht het echt te lastig blijken, dan zou hij gewoon eerder vertrekken, zo hadden we afgesproken. Het valt allemaal best mee... En hij is tot het einde van de rit gebleven.
Gelukkig had Johnny zelf ook niet in de gaten dat de tijd verzet was en kwam er pas een half uur voordat we kwamen achter. Hij heeft zich dus niet onnodig zorgen hoeven maken, omdat hij wel door had dat wij het ook niet wisten.
De foto's die bij het bezoek van gisteren gemaakt zijn, blijken per ongeluk verwijderd uit de digitale camera van de inmate-fotograaf. Dus vandaag worden er met die van gisteren erbij, 5 genomen. Johnny heeft daar vantevoren voor betaald, 2 dollar per stuk...
Het gesprek verloopt soepel, we hebben het over van alles en nog wat.
Na de shiftwisseling van de CO's komt er eentje (Pitt) tegen het eind nog naar ons toe. Ik had gisteren al kennis met hem gemaakt en hij wil nu ook graag Johan een hand geven. Hij vindt het maar wat interessant dat Johnny bezoekers uit Nederland heeft. Gisteren stond hij er ook al een minuut of 10 bij. Johnny kan goed met hem overweg en dat is fijn om te weten. Bewakers van dit kaliber zijn er doorgaans niet zo veel. Ik mag deze CO wel, echt een jofele vent.
Het is tijd om afscheid te nemen. Johnny heeft het duidelijk zwaar. Het waren zijn beste 2 dagen in heel zijn 32-jarige gevangenschap zegt hij, en dat ontroert me diep. We zullen elkaar a.s. donderdag nog gaan zien met de hearing. Of er meer in gaat zitten, is nog de vraag, maar er wordt aan gewerkt.
Hand in hand lopen we weer naar voren, net als gisteren. Een laatste kus en omhelzing. Johan krijgt nog een extra hand van Pitt...
Nog een laatste zwaai vanuit de sluis en misschien tot over een paar dagen!

Mijn hoofd heeft zich wonderlijk goed gedragen, maar vlak voordat we moesten gaan, begon hij toch weer op te spelen en ik denk dat ik nu zo straks toch een pilletje moet nemen...