Groeten uit Chattanooga

Vannacht heb ik voor het eerst een goede nacht slaap gehad. Geen zenuwen meer en natuurlijk ook door oververmoeidheid. Er was gisteravond een interessante documentaire over gevangenissen in US op televisie, zelfs over een gevangenis in Alabama waar een van mijn andere penvrienden zit. Maar we hebben het toch niet afgekeken. We vielen beiden al in slaap...

Vandaag is het weer tijd voor wat toeristisch vertier. We hebben daarvoor Chattanooga uitgezocht. Een stadje helemaal in het noorden van Georgia op de grens met Tennessee, zo´n 70 km van hier.

Maar eerst toch nog even een formaliteitjes afhandelen. Ik ben twee keer gecharged voor de hotelkosten waar we nu verblijven. Eenmaal bij reservering en eenmaal bij aankomst. Ik kwam er toevallig achter toen ik de stand van zaken van mijn creditcard bekeek. Toch wel handig zo'n laptop mee... Kon het op deze manier gelijk bij de receptie aankaarten. Na veel geharrewar kom ik er dus achter dat ze bij aankomst de kosten niet hadden mogen berekenen. Het gaat goed komen, hebben ze beloofd.
Verder moet ik de classificatie officer van William´s gevangenis in Florida bellen voor definitieve toestemming om hem a.s. weekend te kunnen bezoeken. We hadden afgesproken dat ik dat vandaag kon doen, en ik wil er meteen van af zijn. Ze kunnen mensen van buiten US niet meer op de bezoekerslijsten zetten. Ze hebben gegevens van je nodig via Interpol of FBI, vingerafdrukken en zo, weet ik veel... En dat gaat niet meer. Dus we moesten eerst in het land zijn... Hoe dan ook, ze herkende mijn naam meteen en begon al gelijk te vertellen dat het goed is dat we zaterdag en zondag van 9 tot 3 kunnen bezoeken. Jippie! Nou da´s dan eindelijk ook geregeld. Het heeft zowat een jaar moeten duren!!

Okay, terug naar ons uitje van vandaag... Bij Chattanooga heb je Lookout Mountain en de naam zegt het al, je kan er vanaf een berg naar de omgeving kijken. We treffen het, de lucht is strak blauw en de temperatuur zeer aangenaam. We zoeken het stijlste treintje van de wereld wat naar dat uitzichtspunt leidt, maar komen er achter dat we er ondertussen al met onze auto op dat punt zijn aangeland! Nou ja, dan maar niet met het treintje...
We rijden vervolgens naar Rock City op dezelfde berg. Een park met natuurlijke rotsformaties waarin een particulier in de jaren '20 van de vorige eeuw een tuinaanleg heeft gemaakt. Erg bijzonder en leuk voor een wandeling van een uurtje of twee. Veel kruipdoor-sluipdoor, met soms zulke nauwe spleten dat je je afvraagt, hoe die dikke Amerikanen daar kunnen lopen. Die zullen vast en zeker gebruik moeten maken van de rolstoelroute... Op een gegeven moment kom je dan bij een hoge rots met uitzicht over zeven staten. Er is ook een ondergronds (onderrots) gedeelte met daarin displays van sprookjes. Ach ja..., leuk voor kinderen, dat wel...
Vanaf Rock City rijden we naar Ruby Falls, een paar kilometers daar vandaan. Hoewel de naam het niet zou vermoeden, gaat het hier om een grot. Nou zitten we niet meer te springen om grotten, omdat we door de jaren heen wel genoeg van die dingen hebben gezien en ze achteraf toch allemaal op elkaar lijken, maar deze is toch wel speciaal. En daar willen we dan toch nog wel oog voor hebben. In deze grot is een 45 meter hoge waterval. Je bereikt hem door een wandeling van een klein half uurtje door een tamelijk oninteressante nauwe grot verder. Het pad is gemiddeld ruim een meter breed. Naarmate dat je verder komt, komen er steeds meer stalagmieten- en tieten, maar deze zijn veelal afgebroken door toeristen in de tijd dat de bezoekers nog zonder gids naar binnen konden. Dat is nu niet meer. Erg jammer... Eenmaal bij de waterval, gaat de belichting aan en sta je daar voor een indrukwekkende stroom water die vanuit het niets lijkt te komen. Daar het gisteren net geregend heeft, is die behoorlijk. Je kunt er omheen lopen en dat is het. De wandeling terug gaat langs dezelfde route.
Leuk ontspannend dagje is het geweest. Nou niet echt activiteiten waarvoor je speciaal naar Amerika zou afreizen, maar toch... Als je in de buurt bent, zeker de moeite waard.

En raad eens wat...? Ik heb vandaag rijles gehad! Na het boodschappen doen vanavond, draaide Johan een groot leeg parkeerplaats op. Ik zei nog: "Wat ga jij nou doen?" Maar op hetzelfde moment, had ik het al door... Ik moest maar eens in die auto stappen en gaan oefenen met een automaat. Na een rondje parkeerterrein, wat stoppen en optrekken, wist ik het wel. Gelijk maar de weg op en terug naar het hotel rijden. Beetje vreemd, maar het ging best... Ik geloof dat het inparkeren met zo'n bakbeest lastiger is... Maar nu kunnen we vrijdag die lange rit naar Florida wel samen doen.

http://www.seerockcity.com/

http://www.rubyfalls.com/