300 km zuidelijker!

Vanmorgen hebben we het boeltje opgepakt en het noorden van Georgia verlaten. We hebben zo´n 300 km gereden en zitten nu aan de noordkant van Columbus. In Columbus zullen we twee dagen blijven, tot na de hoorzitting van Johnny, maar niet in dit hotel. Morgen verkassen we naar een hotel in het centrum. Voor nu is dit beter...

Onderweg hiernaartoe zijn we echter nog gestopt in Atlanta. Ik wilde nog graag even naar Underground Atlanta, iets wat ik eigenlijk de vorige keer had willen doen, toen we in Atlanta waren, maar niet aan toekwamen. Het is een groot winkelcentrum- tevens uitgaanscentrum, waarvan de geschiedenis begint in 1836. Leuk, om even door te lopen, maar omdat we niets nodig hadden en ik eigenlijk winkelen pas als vakantievertier zie, als er niets anders interessants voorhanden is, zijn we gegaan toen we het gebeuren hadden bekeken. Nog een kleine wandeling door de stad gemaakt, even in het CNN gebouw koffie gedronken bij Starbucks en weer teruggelopen naar de auto.
Rond het middaguur doorgereden naar Jonesboro. Deze plaats ligt in de streek waar het verhaal van "Gejaagd door de Wind" zich afspeelt. Op zoek naar het Tara-huis... In het centrum van Jonesboro kun je daarover een museum bezoeken, verder een busrondrit maken langs diverse plantages en het huis zelf bezoeken. We kozen vanwege tijdgebrek, alleen voor het laatste. Het zou anders de hele middag in beslag nemen en we wilden toch ook nog een uurtje verder rijden. Eenmaal bij het huis, komen we er achter dat dit helemaal niet het huis is waar de film is opgenomen. De hele film is opgenomen in Hollywood... Dit huis was echter wel het eigendom van de grootvader van de schrijfster van het boek en zij heeft hier alle inspiratie opgedaan. Nou ja, oké... Rondleiding met behulp van een koptelefoon is erg interessant, maar ook erg gedetailleerd en langdurig... Er is een erg aardige mevrouw, die je helpt met alle informatie en vragen. We mochten er, volgens het bord, niet binnen fotograferen. Maar nadat ze zag dat we dat buiten wel deden, riep ze ons weer binnen om ook binnen alsnog foto's te kunnen maken...
Zij was, zoals zovelen intussen, ook erg geïnteresseerd in waar we vandaan komen en het hoe en wat... Ik denk dat dat ons geluk was. Wij krijgen erg veel van dit soort reacties eigenlijk. Als ik dan het eigenlijke doel uitleg, zijn ze allemaal verrast en oogsten we bewondering. Dat streelt natuurlijk wel mijn ego, dat snappen jullie natuurlijk wel... :) Nog geen enkele negatieve reactie gehad daarover. Ze vinden het allemaal mieters interessant. Hebben daar nog nooit van gehoord en nemen eerst zelfs nog aan dat je dat voor je werk of de kerk doet ... Mensen zijn zowiezo heel erg aardig en echt niet alleen omdat je Nederlands bent, want dat kunnen ze natuurlijk aan je gezicht of de auto niet eens zien... Maar als ze dan bovendien horen dat je uit een ander land komt, dan willen ze echt het fijne er over weten. Trouwens, vaak worden we voor Scandinaviers of Duitsers uitgemaakt... Vandaag hoorde ik voor het eerst Rusland! Vaak zijn mensen ook zelf in Nederland geweest en zijn helemaal weg van Amsterdam... Nu ik daar zo over nadenk, hebben we dat best opvallend veel gehoord. Echt leuk al die gesprekken, dat zijn we helemaal niet gewend.

De rit naar Columbus is rustig. De snelwegen (behalve die in Atlanta) zijn overwegend LEEG. Ten zuiden van Atlanta alleen nog maar bosgebied gezien. Veelal naaldbomen, dus dat doet best vriendelijk aan in de winter. Meer en meer zien we een vreemde begroeïing in de bomen. Ik neem aan dat dit de Kudzu moet zijn, waarover ik gelezen heb. Een rond 1850 uit Japan geïmporteerde klimplant die de bodemerosie moest tegengaan. Door het ideale zuidoostelijke Amerikaanse klimaat is dit echter een beetje veel uit de hand gelopen. De klimplant gedijt als onkruid, groeit 30 cm per dag en is nauwelijks of niet in de hand te houden en overwoekert enorm. Door de bladval in de winter, ziet het geheel er wat vreemd uit.

In het gebied ten noorden van Atlanta, waren veel meer loofbomen. Ergens deed dat vanwege bladgebrek in de winter somber aan. Maar aan de andere kant vond ik dat niet zo erg. Je kon goed de huizen bekijken, die tussen de bomen staan opgesteld. Maar mensen, mensen, wat een rotzooi af en toe. Ik weet niet of dat een gevolg is van de slechte economie hier, maar vele huizen staan er volgens mij al jaren verwaarloosd en ingestort bij. De meeste huizen zijn van hout (kaliber uitgebouwde stacaravan) en dan heb je dat natuurlijk wel gauw, als er een tijdje geen verfje over heen is geweest. Maar dat is het niet echt. We zien gewoon lege en half ingestortte huizen op het ene moment en dan ineens toch nog een mooi luxueuze villa... In Nederland zou je zoiets niet gauw zien; elk uitgeleefde woning wordt snel weer verkocht en opnieuw gebouwd, vanwege woninggebrek. Maar hier kennen ze dat woninggebrek niet en laten ze de boel gewoon zo achter... Ik weet het niet, kan er ergens gewoon nog niet bij... Zulke leuke percelen af en toe, helemaal in het groen... Je kijkt ook gewoon bij die mensen rondom het huis. Niks tuinaanleg of erfafscheiding. Een rotzooi af en toe. Oude auto's en apparaten, weet ik veel wat allemaal. De hele boel staat gewoon verwaarloosd weg te roesten. Alsof ze hier geen grofvuilophaal of oudijzerman kennen... En het gekke is, er staan dan wel weer minstens 2 moderne auto's bij, waarvan vaak 1 pick-up... Best tegenstrijdig allemaal.
Vaak rijd je door stadjes of dorpjes heen en je denkt dat je nog in de buitenwijk zit, maar dan ben je al in het centrum. Zo ruim allemaal. Vele kerkjes langs de weg, soms op plaatsen waar helemaal geen huizen zijn. Elk huis heeft hier trouwens een eigen brievenbus aan de weg. Voor Johan soms wel schrikken in het begin, want hij denkt dat het een of ander radarapparaat is!!!
Ach, eigenlijk zijn er zoveel dingen die ziet en meemaakt, ik zie gewoon geen kans om de boel te laten bezinken en hier neer te pennen... Sorry hoor.


http://www.underground-atlanta.com/